Het strooien van kalk in de ligboxen helpt mastitis en een hoog celgetal te voorkomen; het heeft een vochtbindend (en daarmee opdrogend) effect en maakt de groeiomstandigheden voor mastitisverwekkers minder goed door verandering van de zuurgraad (pH). 

Teveel kalk strooien werkt averechts. De spenen mogen na het kalk strooien namelijk niet wit zijn. Dan gebruikt u teveel en dat is behalve kostbaar, ook niet bevorderlijk voor de speenkwaliteit. De spenen worden te schraal en te ruw. Overigens is niet elke kalk geschikt voor de kwetsbare uier en spenen. Het beste is landbouwkalk (calciumcarbonaat) te gebruiken. Ongebluste kalk (calciumoxide) of gebluste kalk (calciumhydroxide) zijn ongeschikt als toevoeging in de ligbox, aangezien het in contact met water etsende brandwonden aan de speenhuid kan geven. Ook gips (calciumsulfaat) is ongeschikt; ondanks dat het slecht oplost kan het in de mestput het zeer giftige mestgas zwavelwaterstof (H2S) vormen.

De meeste boxsanitatie-middelen zijn veelal gemaakt op basis van calciumcarbonaat waaraan extra minerale vochtbindende poeders en middelen zijn toegevoegd om bacteriegroei te remmen. Het advies voor dagelijks gebruik varieert. Dit hangt ook af van de hoeveelheid strooisel. Een handje per ligplaats is meestal voldoende. De spenen mogen in elk geval nooit wit zien van de kalk.

Praktische UGA tip: Kalk strooien levert schrale handen op. Melkershandschoenen kunnen dit probleem eventueel verhelpen. Een andere mogelijkheid is om met de boormachine een aantal kleine gaten in de bodem van een emmer te boren. Bij elke box een klein rukje aan de emmer en je hebt voldoende kalk in de box liggen.

Meer over uiergezondheid