Een tekenbeet kan vervelende gevolgen hebben, zowel bij mensen als bij paarden. In Nederland komen paarden vooral in aanraking met de zo genoemde schapenteek: Ixodes ricinus. Deze tekensoort kan de ziekteverwekkers Borrelia burgdorferi, Anaplasma phagocytophilum overdragen, de oorzaken van respectievelijk de ziekte van Lyme en anaplasmose. De Dermacentor Reticulatus teek werd in Nederland voor het eerst aangetroffen in 2005. Deze tekensoort is vrij zeldzaam in Nederland, maar kan ook diverse ziekteverwekkers overbrengen op paarden, zoals Anaplasma phagocytophilum, Theileria equi en Babesia caballi (de laatste twee zijn de oorzaak van piroplasmose).
Bij paarden is de ziekte van Lyme nogal omstreden en ook moeilijk aan te tonen, maar wordt wel verband gebracht met klinische verschijnselen zoals koorts, kreupelheid, spierpijn en gewrichtsontstekingen. Bij anaplasmose kunnen koorts, verminderde eetlust, lichte bloedarmoede, sloomheid, spierpijn, dikke achterbenen en incoördinatie gevonden worden. Bij piroplasmose valt in acute gevallen met name koorts, benauwdheid, donkergekleurde urine, bloedarmoede en geelzucht op, maar veel gevallen kunnen ook symptoomloos verlopen. Teken zijn tussen mei en oktober het meest actief, maar een beet kan het hele jaar door opgelopen worden.
Wat doen na tekenbeet?
Teken zitten tussen maart en oktober in struikgewassen of op grasstengels en laten zich op een passerende gastheer vallen. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren tijdens een buitenrit of als een paard in een weide met lang gras loopt. Hoe langer een teek op het paard aanwezig is, hoe groter de kans op overdragen van een besmetting; verwijder ze daarom zo snel mogelijk met een tekentang of -pincet. Plet de teek hierbij niet, want dit verhoogt de kans op besmetting. Ontsmet de bijtplek na het verwijderen met betadine.
Onderzoeken
Wilt u weten of een paard besmet is na een tekenbeet? Onderzoek dit dan met het ‘Tekenpakket’ (artikelnr. 11777). Bij GD kan zowel een EDTA-bloedmonster van het paard als ook een teek die van een paard af is gehaald via PCR-onderzoek nagekeken worden op de verwekkers van de ziekte van Lyme, anaplasmose en piroplasmose. De veroorzaker van de ziekte van Lyme (Borrelia burgdorferi) circuleert echter maar kort in de bloedbaan. Omdat er hierdoor veel kans is op een fout-negatieve uitslag, raden we aan urine in te sturen voor onderzoek naar deze verwekker (artikelnr. 11779).