Zo’n twee jaar geleden kampte de rundveestapel van de familie Kleijne Snuverink met klauwproblemen. Samen met hun dierenarts bedachten ze een plan van aanpak. Na intensieve monitoring, managementaanpassingen en veel geduld is de situatie nu flink verbeterd. Wat was hun aanpak? En zijn de klauwproblemen nu verleden tijd?

“Met de sterkere klauwen die de koeien door mineralen mét biotine krijgen zijn
ze beter beschermd tegen toekomstige klauwproblemen”

In het Twentse Haaksbergen, vlakbij de Duitse grens en op een halve kilometer van een natuurgebied ligt de boerderij van Maatschap Kleijne Snuverink er prachtig bij. Op het bedrijf, dat Harjan van zijn ouders overnam, staan 105 melkkoeien, 58 stuks jongvee en 340 vleesvarkens. De familie Kleijne Snuverink doet het meeste werk zelf: Harjan doet de koeien en de varkens, Mathilde verzorgt de kalveren, doet de boekhouding en helpt met melken. Hun zoon Niek (20) is fanatiek boer en helpt naast zijn agrarische opleiding waar en wanneer hij kan. Hij wil het bedrijf als vijfde generatie later graag overnemen. Zoon Tim van 18 werkt in de metaal en verricht de nodige hulp bij reparaties en dergelijke. Harjans moeder (86) woont ook op de boerderij en verricht nog dagelijks hand- en spandiensten.

Aan de keukentafel zitten Harjan, Mathilde en hun dierenarts Rosalie Brinke. Het gesprek gaat over klauwproblemen, waar de koeien enkele jaren geleden last van hadden. “De klauwen in het algemeen waren hier een aandachtspunt, met name mortellaro”, stelt Rosalie. Ze legt uit dat dit deels een natuurlijke oorzaak heeft: “In dit gebied heb je zoals wij dat hier noemen klapzand, schrale zandgrond. Dat betekent dat je de mineralenstatus van je koeien heel goed in de gaten moet houden.” Ondanks bijvoeren van extra mineralen en andere inspanningen bleven de klachten doorzeuren. “Toen twee jaar geleden, na de nodige aanpassingen, de klauwproblemen nog niet minder werden, adviseerde Rosalie ons om melkonderzoek op biotine, zink en mangaan te laten doen”, weet Harjan nog goed.

Biotinegehalte te laag

Rosalie vertelt dat ze inderdaad soms ook zoolbloedingen en witte lijnen zag. “Eigenlijk wel van alles. En ik wist van bedrijven uit de buurt dat die laag zaten op de mineralengehaltes en wilde dus wel eens zien hoe het bij hen zat.” In die tijd kwam net het abonnement Klauwgezondheid Tankmelk uit, dus toen konden ze de mineralen die belangrijk zijn voor klauwgezondheid (biotine, zink en mangaan) laten onderzoeken. Harjan: “Toen bleek dat het biotinegehalte echt veel te laag was. We zijn direct andere mineralen mét biotine gaan voeren.” Het duurt vier tot zes maanden voor je de effecten van biotine ziet en sinds een half jaar is het gehalte weer op peil. Met de sterkere klauwen die de koeien daardoor krijgen zijn ze beter beschermd tegen toekomstige klauwproblemen.

Ook maatregelen nemen in de stal

Het biotinegehalte op peil krijgen en houden alleen is niet voldoende. De combinatie met maatregelen in de stal nemen is daarbij wél belangrijk, aldus Rosalie. En die maatregelen namen ze. Harjan: “We lieten de koeien toen weer trouw elke twee weken door het voetbad lopen. Maar het werd niks beter, dus daar zijn we weer mee gestopt.” Rosalie weet uit ervaring: “Met voetbaden hou je mortellaro wel onder controle, maar je geneest het er niet mee.” In dit geval bleek het voetbad te kort. Bovendien is de terugloopgang heel breed waardoor de praktische uitvoerbaarheid lastig is. “Elk bedrijf heeft andere omstandigheden en elke stal is anders, dus ik probeer een advies te geven dat bij een bedrijf past en makkelijk uit te voeren is.” Rosalie adviseerde de veehouders uiteindelijk dan ook om de klauwen wekelijks in de melkstal af te spuiten en in te smeren met een geregistreerd product voor lokale behandeling van mortellaro. “We proberen dat elke week te doen, maar het gebeurt ook wel eens om de veertien dagen”, geeft Harjan toe. “Het is soms moeilijk om consequent te blijven. Dan denk je dat het wel goed gaat en dan word je makkelijker. En je moet met z’n tweeën melken, anders lukt het niet.”