2-6-2022: 

In het voorjaar van 2022 heeft een bedrijfsbezoek plaatsgevonden op een melkgeitenbedrijf dat te maken had met abortusproblematiek ten gevolge van Chlamydia abortus. Enkele jaren daarvoor is vrouwelijk fokmateriaal aangevoerd van een bedrijf waarvan de houder later heeft aangegeven bekend te zijn met het voorkomen van C. abortus op zijn bedrijf. De aanvoer van geiten van dit met C. abortus besmet bedrijf lijkt de meest waarschijnlijke route van introductie te zijn geweest, hoewel dat achteraf lastig met zekerheid te zeggen is.

Dit aflammerseizoen werd voor de eerste keer door middel van PCR op abortusmateriaal en vaginaal swabs de aanwezigheid van de bacterie bevestigd. Na vaststellen van de diagnose is een groep drachtige dieren behandeld met langwerkende oxytetracycline. De geitenhouder heeft aangegeven dat de behandeling niet het gewenste effect heeft gehad aangezien een groot deel van de behandelde drachtige dieren alsnog aborteerde. 
Op het bedrijf was tevens nog een groep lacterende, kortdrachtige melkgeiten aanwezig. Vaccinatie van drachtige dieren met levend chlamydiavaccin, dat geregistreerd is voor schapen, wordt ontraden vanwege de wachttijden voor de melk bij gebruik van oxytetracycline genoot deze aanpak niet de voorkeur van de geitenhouder. Zodoende is er door eigen dierenarts en houder gekozen om deze groep drachtige geiten te vaccineren met een geïnactiveerd chlamydiavaccin. De geitenhouder heeft laten weten dat uiteindelijk ook een groot deel van deze groep drachtige melkgeiten heeft geaborteerd. 
Er is geadviseerd om de geiten vanaf heden voorafgaand aan de dekperiode conform de bijsluiter te vaccineren (off-label) met levend chlamydiavaccin. Op basis van ervaring van anderen met dit vaccin wordt verwacht dat het aantal abortussen aanzienlijk zal verminderen. De beschikbare vaccins tegen Chlamydia abortus zijn niet geregistreerd voor geiten. 

Chlamydia abortus is al jaren één van de meest voorkomende oorzaken van abortus bij schapen en geiten. De aandoening wordt meestal geïntroduceerd via aanvoer van besmet vrouwelijk fokmateriaal. De aandoening is een zoönose. De bacterie is met name een risico voor zwangere vrouwen. Het is van belang dat zwangere vrouwen geen direct en indirect contact hebben met aflammerende kleine herkauwers.

Op dit bedrijf lijkt de meest logische route van introductie van C. abortus de aankoop van een groep besmette geiten van een bedrijf met een historie van C. abortus, ondanks dat de eerste problemen zich pas ruime tijd na deze aanvoer hebben voorgedaan. Wanneer C. abortus eenmaal geïntroduceerd is in een koppel is de aanpak uitermate complex. De nadruk ligt zodoende op het voorkomen van insleep van C. abortus.

In algemene zin adviseert GD houders om in geval van aankoop nadrukkelijk te informeren naar de gezondheidsstatus op het bedrijf van aankoop en quarantainemaatregelen te nemen in geval van aanvoer.