30-4-2020: 

Een kalf is in de eerste levensweken afhankelijk van de antistoffen die het opneemt uit de biest. Om te zorgen voor genoeg afweerstoffen in de biest, is een voldoende lange droogstand gewenst.  De productie van afweerstoffen is de laatste twee weken van de droogstand het hoogst, maar begint al circa vier tot vijf weken voor afkalven. Iets om rekening mee te houden.

Droogstaande koeien hebben dagelijks voldoende, vers en smakelijk voer nodig met volgens de norm gewenste hoeveelheden aan energie, eiwit, mineralen, spoorelementen en vitaminen. Andere belangrijke factoren voor deze groep zijn de aanwezigheid van goed en voldoende drinkwater en voorkomen van overbezetting zowel qua vreet- als ligplaatsen.

Biestverstrekking

Een regelmatig gemaakte fout is dat koeien niet meteen na afkalven, maar pas uren later (bijvoorbeeld bij volgende melking) voor de eerste keer worden gemolken. Dit zorgt dit voor een verlaging van het IgG-gehalte van de biest. Ook kan dit bijdragen aan een verlaging van het percentage opgenomen IgG’s door de darmwand van het kalf.

Een ander belangrijk aandachtspunt bij het melken is de hygiëne. Zowel het reinigen van de spenen als het gebruik van schoon materiaal (bijvoorbeeld minimelker) zijn essentieel om het kiemgetal van de biest laag te houden. Een sterk verhoogd kiemgetal zorgt voor een minder goede opname van IgG door het kalf. 

Niet alle eerste biest bevat voldoende IgG. De biest van oudere dieren bevat gemiddeld iets meer IgG’s dan van vaarzen, maar dit is zeker niet altijd het geval. Het meten van het IgG-gehalte van de biest is daarom gewenst. Geschikte biest bevat tenminste 50 gram IgG/L, maar liever nog ten minste 70 gram/L. Het meten van het IgG-gehalte kan gemakkelijk en goedkoop met een refractometer. De gewenste brixwaarde is tenminste 22. Om na te gaan of kalveren voldoende IgG’s hebben opgenomen, is het zinvol om het bloed van vijf kalveren van twee tot zeven dagen leeftijd te laten onderzoeken door middel van de Biestopnamecheck.