14-4-2022: 

GD ontvangt signalen dat veel rundveehouders momenteel overwegen om dierlijke mest aan te voeren. Aanvoer van mest geeft risico op insleep van pathogenen zoals Salmonella enterica subsp. enterica (mest van herkauwers, varkens en pluimvee), Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis (Map; mest van herkauwers) en Ascaris suum (varkensmest). GD adviseert dan ook om géén dierlijke mest aan te voeren. Als rundveehouders desondanks mest aanvoeren, dan kunnen risico’s worden beperkt door géén mest aan te voeren van herkomstbedrijven met een bekende salmonella- of paratuberculose besmetting, de mest uitsluitend op bouwland aan te wenden, de mest niet in de mestput onder de stal op te slaan en mesttransport over het erf te vermijden.

Als de aangevoerde mest, ondanks de risico’s toch op grasland wordt aangewend, dan kan het risico op insleep van salmonella deels worden beperkt door:

• de mest vóór aanwenden vier maanden apart op te laten slaan (zonder dat er verse mest bij komt) èn
• na het aanwenden van de mest op een perceel eerst een hooi- of kuilsnede winnen voordat het perceel wordt gebruikt voor beweiding of winning van vers gras voor zomerstalvoedering. Beweiding en winnen van vers gras voor zomerstalvoedering nooit binnen zes weken na het aanwenden van mest.

Map blijft op grasland langer dan twaalf maanden besmettelijk en overleeft het inkuilen. Aangevoerde runder- of geitenmest van een bedrijf met een paratuberculose-besmetting is daarom niet veilig te gebruiken op grasland dat bestemd is voor ruwvoerwinning of beweiding. Als u dergelijke mest op grasland heeft gebracht, verstrek dan géén ruwvoer van dit grasland aan uw jongvee. Jongvee is gevoeliger voor de infectie dan volwassen runderen.

Ascaris suum eieren blijven op grasland erg lang infectieus en kunnen met name bij jongvee tot een uitbraak van pneumoniën leiden. Weidegang op percelen met een voorgeschiedenis van een Ascaris besmetting dient daarom te worden vermeden. Aanwending van varkensmest op bouwland heeft daarom de voorkeur.