Varkenspokken

Het virus kan het dier aantasten via orale opname of via de huid, onder andere door luizen of stekende vliegen.

Varkens van alle leeftijden zijn gevoelig.
De ziekte komt het meest voor bij varkens van veertien dagen tot vier maanden oud. Ook zijn er congenitale (van moeder op vrucht) besmettingen beschreven. 

Postnatale infecties leiden meestal tot milde of subklinische ziekteverschijnselen met karakteristieke huidlaesies. De huidlaesies beginnen als rode stippen die verspreid over de hele huid kunnen voorkomen, maar meestal gezien worden op de weinig behaarde huiddelen (buik, oorbasis, binnenkant van de dijen en uier). Na enkele dagen breiden deze stippen zich uit en ontwikkelen zich tot papulae (blaasjes ter grootte van een eurocent), die later geleidelijk overgaan in vesiculae en vervolgens in pustulae. Vervolgens vindt korstvorming plaats. De korsten vallen na drie tot vier weken af. 

Met behulp van histologie kan een varkenspokkeninfectie aannemelijk worden gemaakt. Via electronenmicroscopie kan men de aanwezigheid van het virus bevestigen.