Wanneer dieren grazen in de wei, hebben ze geen aandacht voor een giftige struik in de omgeving. De meeste giftige planten zijn bovendien bitter, scherp en /of stekelig. Daarnaast worden sommige gifstoffen in de pens of in de lever onschadelijk gemaakt. In een aantal situaties is de kans dat de dieren van giftige planten eten groter.

Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de dieren:

• bij tuinafval kunnen komen
• zijn losgebroken in een tuin
• bij slootafval kunnen komen na het schonen van de sloten
• of in de wei lopen tijdens bijzondere omstandigheden: lange periode van droogte, sneeuw, weinig gras of aanvullend ruwvoer

Als het u opvalt dat een dier ongewoon gedrag vertoont (bijvoorbeeld braakneigingen, diarree, speekselen, trillen, enzovoort), zoek dan in de omgeving naar mogelijk giftige planten. Verdachte planten kunnen voor onderzoek worden opgestuurd naar GD.

Het is niet eenvoudig om met zekerheid vast te stellen of er sprake is van vergiftiging. Neem daarom altijd eerst contact op met de dierenarts. Hij kan in een aantal gevallen een ‘waarschijnlijkheidsdiagnose’ stellen op basis van het verhaal en de verschijnselen bij het dier. Het hangt van verschillende zaken af of bij vergiftiging nog behandeling mogelijk is.

Op een overleden dier kan sectie worden uitgevoerd. GD sectie-onderzoek verrichten. Bij dit pathologische onderzoek wordt soms in de maaginhoud van het dier nog een stuk van de giftige plant of een restant van de gifstof aangetroffen. In veel gevallen is het nodig om analyses van inwendige organen uit te voeren.